Jan ’t Hart werkt als schoolleider bij Track013. Een traject dat zich bewezen heeft. Maar feit is: steeds méér leerlingen hebben extra zorg en aandacht nodig. Iets waar leraren geen ruimte voor hebben. De oplossing? Experts inschakelen voor de zorg. En precies dáár komt Self om de hoek. Wij spraken de ervaren Jan ’t Hart die samen met ‘onze’ Sen – ambulant gedragsbegeleider en teamleider – bouwt aan een blijvende brug tussen onderwijs en jeugdhulp. Een brug die hard nodig is.

Wat is er aan de hand?
De wereld verandert. Net als jongeren zelf, de ouders en het onderwijs. Sen: “De wereld vergaat, er is oorlog, angst en we gaan ruwer met elkaar om. Dat is nogal wat. Tel daarbij op dat je de hele dag het nieuws in je broekzak hebt, 24/7, zonder filter. Jan: “Dat komt binnen bij deze jongeren. Ze slaan erop aan. Maar het heeft ook met de maatschappij te maken. We zijn gevoeliger geworden. En we vinden dat we overal recht op hebben. Tel daar een lastige thuissituatie of een andere complicatie bij op. Dan valt een jongere uit en zit hij of zij thuis.”

Meer hulp nodig
“Er zijn dus meer jongeren die zorg nodig hebben”, vertelt Jan ‘t Hart. En voor onderwijzend personeel wordt het lastiger om die zorg te bieden. Jan: “Vroeger gaf je een leerling een aai over de bol. Dan ging je ernaast zitten, je gaf een keer een duw, zo van joh, gaat het? Maar dat is niet altijd meer voldoende of zelfs gewenst. Maar dat sommige jongeren extra hulp nodig hebben, staat buiten kijf. En daar weten we bij Self natuurlijk alles van.

Aan de keukentafel
De ambulante hulpverleners van Self gaan naar de jongeren toe. Thuis, aan de keukentafel. Sen: “Wat ze in het onderwijs niet kunnen zien of horen, dat zien of horen we bij Self wél. En we kijken ook: ‘Wat heb je nog meer nodig?’ Self begon met acht leerlingen, voor een uur of twee in de week. Inmiddels zijn we tweeëneenhalf jaar verder en zitten we op bijna 50 leerlingen. De samenwerking met Track013 is op stoom.

We spreken elkaars taal
Nu helpen ze veel jongeren met heel verschillende achtergronden. Sen: “Zo veel leerlingen die thuiszitten joh, of bijna afhaken. Die moeten we helpen. Samen. Dat kúnnen we ook.” Maar hoe? Want alleen al in de categorie ‘thuiszitter’ zitten zulke grote verschillen. Dat kun je niet aanpakken zonder hulpverlening op maat. Samenwerking is daarom de oplossing. Jan: “We checken bij elkaar: ‘Oké, als wij dit zo doen, wat betekent dat voor de ander?’ We zijn los van elkaar gegroeid, maar ook in de samenwerking. We spreken elkaars taal en vinden elkaar steeds beter.”

Je gaat hier weg met een plan
In vier fases werken Track013 en Self toe naar de uitstroom van een jongere. Doorgaan tot je diploma bijvoorbeeld, of uitstromen naar een andere school. Maar beginnen met behandeling en dagbesteding kan ook. Jan: “Er gaat geen leerling weg zonder plan. En dat moet voorál aansluiten op wat een jongere nodig heeft. Sen: “We gaan daarom ook in schoolvakanties door, zodat het contact met de leerlingen en hun systeem door blijft gaan. Zo weten ze, dat we er onvoorwaardelijk voor ze zijn. Ook dat is de kracht van onze samenwerking.”

Jongeren zeggen: “Hier worden we gezien en gesteund, in plaats van omgeduwd.”
Bij Track013 en Self vullen ze elkaar dus aan. Ze hebben al genoeg gezien, om te weten dat alleen praten alleen niet helpt. Sen: “We kijken naar de inhoud, naar wat een jongere nodig heeft. En dat werkt. “Vorige week vroegen we vijf jongeren wat ze ervan vonden, en zij zeiden: ‘Joh, weet je, dit is de plek waar we mogen landen. Waar we mogen komen, en starten. We worden hier gezien en gesteund in plaats van omgeduwd.’ Jan besluit daarmee dit verhaal af: “Hoewel er altijd verbetering mogelijk is, zijn dit wel hele waardevolle opmerkingen. Dat is voor ons de bevestiging: we doen de juiste dingen. Dé reden bij uitstek om door te gaan.”